دانلود دکلمه صوتی لیلی از علیرضا آذر

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن ، لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی بنشین خاطره ها را رو کن ، لب وا کن و با واژه بزن جادو کن

لیلی تو بگو حرف بزن نوبت توست ، بعد از من و جان کندن من نوبت توست

لیلی مگذار از دم خود دود شوم ، لیلی مپسند این همه نابود شوم

لیلی بنشین سینه و سر آوردم ، مجنونم و خوناب جگر آوردم

مجنونم و خون در دهنم میرقصد ، دستان جنون در دهنم میرقصد

مجنون تو هستم که فقط گوش کنی ، بگذاری ام و باز فراموش کنی

دیوانه تر از من چه کسی هست کجاست ، یک عاشق این گونه از این دست کجاست

تا اخم کنی دست به خنجر بزند ، پلکی بزنی به سیم آخر یزند

تا بغض کنی درهم و بیچاره شود ، تا آه کشی بند دلش پاره شود

ای شعله به تن خواهر نمرود بگو ، دیوانه تر از من چه کسی بود بگو

آتش بزن این قافیه ها سوختنی ست … این شعر پر از داغ تو آتش زدنی ست

ابیات روانی شده را دور بریز ، این درد جهانی شده را دور بریز

من را بگذار عشق زمین گیر کند ، این زخم سراسیمه مرا پیر کند

این پچ پچ ها چیست رهایم بکنید ، مردم خبری نیست رهایم بکنید

من را بگذارید که پامال شود … بازیچه ی اطفال کهنسال شود

من را بگذارید به پایان برسد ، شاید لت و پارم به خیابان برسد

من را بگذارید بمیرد به درک ، اصلا برود ایدز بگیرد به درک

من شاهد نابودی دنیای منم ، باید بروم دست به کاری بزنم

حرفت همه جا هست چه باید بکنم ، با این همه بن بست چه باید بکنم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند ، مردم چه بلاها به سرم آوردند

من عشق شدم مرا نمیفهمیدند ، در شهر خودم مرا نمیفهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند ، گاهی همگی مسخره ام میکردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند ، مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادی من چشم چرانی کردند ، در صحن حرم تکه پرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی میکرد ، بانوی هنر هنرنمایی میکرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است ، یک تو وسط زندگیم گم شده است

اوضاع خراب است مراعات کنید ، ته مانده ی آب است مراعات کنید

از خاطره ها شکر گذارم بروید ، مال خودتان دار و ندارم بروید

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند ، مردم چه بلاها به سرم آوردند

من از به جهان آمدنم دلگیرم ، آماده کنید جوخه را میمیرم

در آینه یک مرد شکسته ست هنوز ، مرد است که از پا ننشسته ست هنوز

یک مرد که از چشم تو افتاد شکست ، مرد است ولی خانه ات آباد شکست

در جاده ی خود یک سگ پاسوخته بود ، لب بر لب و دندان به زبان دوخته بود

بر مسند آوار اگر جغد منم ، باید که در این فاجعه پرپر بزنم

اما اگر این جغد به جایی برسد ، دیوانه اگر به کد خدایی برسد

ته مانده ی یک مرد اگر برگردد ، صادق سگ ولگرد اگر برگردد

معشوق اگر زهر مهیا بکند ، داوود نباشد که دری وا بکند

این خاطره ی پیر به هم میریزد ، آرامش تصویر به هم میریزد

ای روح مرا تا به کجا میبریم ، دیوانه ی این سراب خاکستری ام

میسوزم و میمیرم و جان میگیرم ، با این همه هر بار زبان میگیرم

در خانه ی من پنجره ها میمیرند ، بر زیر و بم باغ قلم میگیرند

این پنجره تصویر خیالی دارد ، در خانه ی من مرگ توالی دارد

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست ، آغاز نکن این الک آویختنی ست

بعد از تو جهان دگری ساخته ام ، آتش به دهان خانه انداخته ام

بعد از تو خدا خانه نشینم نکند ، دستان دعا بدتر از اینم نکند

من پای بدی های خودم میمانم ، من پای بدی های تو هم میمانم

لیلی تو ندیدی که چه با من کردند ، مردم چه بلاها به سرم آوردند

آواره ی آن چشم سیاهت شده ام ، بیچاره ی آن طرز نگاهت شده ام

هر بار مرا می نگری می میرم ، از کوچه ی ما میگذری میمیرم

سوسو بزنی، شهر چراغان شده است ، چرخی بزنی،آینه بندان شده است

لب باز کنی،آتشی افروخته ای ، حرفی بزنی دهکده را سوخته ای

بد نیست شبی سر به جنونم بزنی ، گاهی سرکی به آسمانم بزنی

من را به گناه بی گناهی کشتی ، بانوی شکار اشتباهی کشتی

بانوی شکار دست کم میگیری ، من جان دهم آهسته تو هم میمیری

از مرگ تو جز درد مگر میماند ، جز واژه ی برگرد مگر میماند

این ها همه کم لطفی دنیاست عزیز ، این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز

دیوانه ام از دست خودم سیر شدم ، با هر کس همنام تو درگیر شدم

ای تف به جهان تا ابد غم بودن ، ای مرگ بر این ساعت بی هم بودن

یادش همه جا هست،خودش نوش شما ، ای ننگ بر و مرگ بر آغوش شما

شمشیر بر آن دست که بر گردنش است ، لعنت به تنی که در کنار تنش است

دست از شب و روز گریه بردار گلم ، با پای خودم می روم این بار گلم