دانلود آهنگ احمد عاشورپور خروس خوان

سحرگه او بود و من مست و مستانه
دور از چشمان یگانه و بیگانه
رفتیم تا دامن کوه شانه به شانه
روی سبزه، پای چشمه، نزد دلبر
خوش نشستم رو به خاور
بنهادیم چهره بر هم آسمان را شعله بر دامن فتاد
آن مه ندا داد: آتش! آتش!
شعله با مه در کشاکش
آسمان آتش به جان است
او مگر از عاشقان است
گفتم ای یار سرمست
اکنون رویت نماید آسمان آیینه در دست
آفتاب خیزان است

خروسخوان بو من و اون مست و مستانه
دور از چومان یگانه و بیگانه
تا کوه دامن بشوییم شانه به شانه
زیر داران سبزیه سر
چشمه یه ور
خوش بی نیشتیم
رو به خاور
دیم بر دیم بیم بیدییم آسمانا
سرخا بوسته ول بیگیفته
های بزه یار: آتش! آتش!
مه داره با ول کشاکش
آسمان آتش به جانه
اون مگر از عاشقانه
نازنینا بوگفتم
اون می امیده سویه
آینه دار تی رویه
آفتاب خیزانه